İki Tataflı Mahalle Baskısı

 
   Uzun yıllardan beri tek başına ve serbestçe dolaşarak çalışırken yaklaşık bir aydan beri bir kurumda oda kiralayıp sabit bir mekanda çalışmaya karar verdim. Ruhum bu işe her ne kadar yabancı olsa da alışmaya çalışıyrum. Bu çalışma şeklinin getirisi olduğu gibi götürüleri de oldu elbette. Daha öncesinde sadece kendime sorumluyken şimdi yanımdaki arkadaşlarıın da hayat disiplinlerini dikkate almak zorunda kalıyorum. Onların benim adıma verdikleri sözleri önemsemek durumundayım. Buna bağlı olarak uzak semtlerde daha önce gönül rahatlığı ile bağlantı kurarken şimdi daha dikkatli oluyorum. Uzaklara sözler veremiyorum.Aradaki mali dengesizlik için facebook üzerinden tanıtımlar yapayım,"madem ben gidemiyorum,bana gelsinler"dedim bir sayfa açtım. İnsanların sinir oldukları zoraki gruba dahil etme tacizinde bulunmak istemedim ve durum güncelleme bölümünde beğenmelerini rica ettim. Hatta beğenmeleri için rüşvet teklif ettim :)))) .
    İşin espirisi bir yana sayfa masaj terapi sayfası olduğu için pek çok arkadaşım,özellikle er kişiler :) beğenmekte tereddüt etti.Tabi kendi kendime konuşurken bir dolu küfürler savurdum hepsine,evet arkanızdan konuşmak gibi olmasın arkadaşlarım direk yüzünüze söyleyeyim bari :) ."Ha! evet, çok coolsunuz, ne kadar da ulaşılmaz varlıklarsınız,elitist yapınızdan bir dal versenize benim de ihtiyacım var" diye söylenip durdum içimden.
   İşin komedisini bir tarafa bırakıp esas yüzüne geleyim; mesleği uygulayan kişi dahi göğsünü gere gere "şu işi yapıyorum" diye söyleyemiyor. Benim ağrı tedavisi yapıyor olmam bir şey değiştirmiyor. Sonuçta kapalı bir oda ve mutlu son zanlısı bir meslek.Kaldı ki ağrı ihtiyacı olmadan keyfi de çalışabilirim. Yıllardan beri, bu işi uygulayan biri olarak sanık sandalyesindeki mesleğim üzerine olan algılarla mücadele ediyorum. Dün,bu mahalle baskısının diğer tarafta da yaşandığını farkettim. Sayfayı cesurca beğenenler oldu teşekkür ederim,"yanlış anlaşılırım" baskısı ile beğenmeyenler de oldu. Kaldı ki benim karakterim ve iş kutsiyetimden emin oldukları halde.
   Benim yanlış anlaşılırım korkum yok. Size bir hikaye anlatayım, rahmetli dedem o kadar çapkınmış o kadar çapkınmış ki,cenazesi neredeyse kadınlar matinesi gibiymiş.Annem babası için şunu söylerdi"O kadının yürüyüşünden ne olduğunu anlardı" derdi.Bu yüzden mahalle baskısı beni engelleyemiyor. İnsanların duruşu neyse dili odur,kendini anlatır zaten. Buna inanıyorum.Hele ki konunun içindeki insanlar en iyi anlayanlardır. Mahalle baskısına verilen ufak pirimler tepeden aşağı inerken büyüyerek yuvarlanır. Mahalle baskısı hangi konuda olursa olsun,hangi tarafta olursa olsun büyütüp altında ezilecek kadar çığlaştırmayalım.