Bugün anlatacağım birkaç şey oldu ama ben siz kıssadan hisse olacak iki olayı bağlamak istiyorum.
Sabah, yeni tanıştığım,genç bir anneyle çalışırken çocuklardan sohbet ediyorduk. Genç anne planlanmayan hamilelikleri ve sürpriz ikizleri ile birden bire dört çocuk annesi olmuş.En büyük kızının beşbuçuk yaşında olduğunu söyledi. Yüzmeye tutkun olan bu kıza geçen sene yüzme dersleri aldırmış. Çocuk çok başarılıymış ve doğal olarak anne/baba çocuk üzerinde yüzücü hayalleri kurmaya başlamışlar. Üzerine yıkılan anne/babasının hayallerine itiraz eden kızımız babasına şöyle demiş:"Babacım, büyüyünce basketbol ya da voleybolla ilgilenmek istiyorum neden benim yüzücü olmamda ısrar ediyorsunuz? Ben daha beş yaşındayım!"
Bu anektodu mutlaka anlatmam gerekiyordu. Eve gelene kadar epey hikaye biriktirdim. Ama sizlere en iyi hikayemi en güzel şekilde anlatmak için kucağımda bilgisayar kıvranıp duruyordum.Büyük oğlum yanıma geldi,biraz beni izledi. "Uçaklar ve elmalar yaz" dedi. Bir-iki saniyelik anlamazlıktan sonra youtubeı açtım,aradım,adını bugüne kadar hiç duymadığım Nihil Piraye'nin Uçaklar ve Elmalar'ı karşımdaydı. Tıkladım,dinlemeye başladım.Müzik çok hoştu,yarıya kadar dinledim ama dinleme boyunca Ajdar'ın Çikita Muz'unu düşünmekten alıkoyamadım kendimi."Niye dinliyoruz bunu?" diye sordum. Bir grup(ya da kişi bilemem) keşfetmiş bana mı tanıtıyordu,görüntüde benim görmediğim bişey mi vardı vs..Sakin ses tonunu bozmadan "İnsanlar istediği sözleri yazıyorlar" dedi.
Uçaklar ve Elmalar'ın müziği çok güzel ve şimdiki çocuklar yargılardan uzak,çok samimi harikalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder