Yanımdaki masada Yunan kökenli bir aile vardı. Sanırım İstanbul'un gayrımüslim tabir edilen yerlilerinden. Yunanca ve Türkçe karışık konuşuyorlardı,yaşlıydılar. Yine yaşlı bir erkek arkadaşları geldi,şakalaştılar. Aralarındaki espiri her ne ise,kadınlardan biri "ver mehteri " gibi birşey demek istedi ama cümleyi oturtamadı. Oydu buydu derken "mehter marşıyla gelirsin,İzmir marşıyla gidersin" de tamamlayabildiler cümleyi.
Ben yunan kökenli birinin bu deyimi bu kadar benimsemişliğini garipserken her zaman agresif çalışan zihin refleksimle "Lanet olsun siyasete,siyasetçilere,devletlere,sınırlara.. Bölmeyin lan insanları!" diye içimden geçirirken "şu şahitliğimi dostlarıma yazayım" dedim.
Sosyal medya gruplarından birinde yazarken bir dikkatsizliğimizi daha farkettim. Bizler aynı topraklarda devlet diye bir kurum olmasa gayet güzel yaşayacakken bu espiri devlet televizyonu eğlence programında bile uzun yıllar nasıl rahat kullanılmış. Halbuki birlikte yaşadığımız ne çok Rum var.
Merak ediyorum,matematik yaparsak bu tür fanatik cümleler bir milleti olası saldırıya karşı güçlü mü tutar yoksa sıcak savaşın olmadığı topraklarda 'sen-ben'i mi canlı tutar. Kârlı olan politika hangisidir tüm insanlığı ilgilendiren?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder